thorarinn.com

Bókmenntagetraun

09. febrúar 2006 | 0 aths.

Hver er maðurinn?

Spurt er um persónu í heimsbókmenntunum sem lét eftirfarandi út úr sér...

If we lose, I'll be chopped into pieces. My arm'll end up in Essex, my torso in Norfolk and my genitalia stuck up in a tree somewhere in Rutland.

A man my fight for many things; his country, his principles, his friends, the glistening tear on the cheek of a golden girl. But personally, I'd mud-wrestle my own mother for a ton of cash, an amusing clock and a stack of French porn.

May I present to you, the greatest breakthrough in travel since Sir Rodney Tricycle thought to himself, "I'm bored of walking. I think I'll invent something with three wheels and a bell, and name it after myself": the time machine.

For us, the Great War is finito, a war which would be a damn sight simpler if we just stayed in England and shot fifty thousand of our men a week.

Am I jumping the gun, Baldrick, or are the words "I have a cunning plan" marching with ill-deserved confidence in the direction of this conversation?

Baldrick, you wouldn't see a subtle plan if it painted itself purple and danced naked on top of a harpsichord, singing "Subtle plans are here again!"

Mikið rétt! Ég fór lox út úr húsi í dag og sótti Amazon pakkann minn, innihaldandi meðal annars Blackadder - Complete Blackadder og hinn annálaða (og margkaupreynda) disk Z með My Morning Jacket.

Ratskyn mitt beið reyndar álitshnekki á leiðinni.

Ég hef ekki farið á þetta pósthús áður, þannig að ég kíkti á kort til að sjá hvar það væri og ákvað lauslega hvaða leið ég ætti að fara. Ég hef ekki tölu á því hvað það gerðist oft á þessari tiltölulega stuttu ferð að ég var að fikra mig eftir hliðargötum sem ég þekkti lítið, til þess að koma svo inn á aðalgötur á allt öðrum slóðum en ég hafði gert ráð fyrir.

Það endaði líka með því að ég fór allt aðra leið heim.

En heilsufarið virðist ekki hafa borið af þessu alvarlegan hnekki. Sem er náttúrulega fyrir öllu.

Verðlaunaður samstarfsmaður boðar fyrirhuguð veikindaforföll

Emilie var að hringja í mig rétt áðan, hún og þrjár aðrar voru að fá önnur verðlaun fyrir hópverkefni sem þær unnu á síðastliðinni önn um skrifstofuaðstöðu framtíðarinnar.

Að launum fá þær ferð til New York í vor að kynna sitt framlag í þessari fjölþjóðlegu keppni.

Hún hringdi til að tilkynna mér að hún ætti ekki von á að vera fullhress í fyrramálið þar sem þau væru á leið út að fagna. Við ákváðum því að hittast á hádegi í staðinn.