Jólakvölin

Ljóð og annar barningur

Strokið um enni,
þvöl hönd á hné.
Mikil er grimmdin,
kvöl mín og pín.

Glottir í kampinn,
yfirkúgarinn.
Hann einn á sök
á kvöl minn´ og pín.

Bergmála skellir,
skrjáfar í sekk.
Tekur engan endi
kvöl mín og pín?

Örmagna fingur
vantar fleiri blöð.
Reynist hún eilíf
kvöl mín og pín?

Skvaldur af gangi,
gátu þau allt?
Ef aðeins þau vissu
um kvöl mín´ og pín.

Þessi nagandi efi,
ég get ekki meir.
Eftir aðeins vonin
um heilagt jólafrí.


Þessi píningarbálkur var saminn í einni af fjölmörgum prófsetum mínum í Kvennaskólanum þar sem maður sat yfir taugaveikluðum nemendum sem flestir hugsuðu eflaust kennaranum þegjandi þörfina.

Stíllinn er einhvers konar stæling af miðaldarímum, kannski með smá passíusálmablæ?